Dnia 1 września 1954 r. zabrzmiał pierwszy dzwonek w poniemieckim baraku, adaptowanym dla potrzeb Szkoły Podstawowej nr 22 przy ulicy Hutniczej 93. Placówka zajmowała osiem izb lekcyjnych. Jak wynika z pierwszego protokołu rady pedagogicznej z dnia 2. 09.1954r. kierował nią Józef Wiśniewski, a grono nauczycieli liczyło ośmiu pedagogów.
- Wkrótce szkoła zaczęła się rozrastać ze względu na wzrost liczebności mieszkańców osiedla. Warunki lokalowe starego baraku okazały się niewystarczające. Komitet Rodzicielski poczynił starania o pozwolenie na budowę nowej siedziby placówki. Wiosną 1958 roku wykopano fundamenty pod nowy budynek, który 1 IX 1959r. oddano do użytku przy ulicy Hutniczej 89. W nowym budynku zatrudniono 19 osób kadry nauczycielskiej, która sprawowała pedagogiczną pieczę nad 560 wychowankami.
- W dniu 18 maja 1974 roku na boisku szkolnym dokonano uroczystego aktu nadania szkole imienia ostatniego polskiego żołnierza kampanii wrześniowej i pierwszego partyzanta majora Henryka Dobrzańskiego „Hubala”.
- W latach osiemdziesiątych szkoła, dzięki inicjatywie dyrektor I. Szymańskiej, stała się jednym z głównych ośrodków kultury w Łęgnowie. W okresie tym środowisko osiedla oraz okoliczne zakłady pracy bardzo aktywnie pracowały na rzecz placówki. Dzielnica mogła pochwalić się wspaniałymi obiektami. Prężnie działał Dom Kultury z bogato wyposażoną biblioteką, osiedlowa stołówka pracownicza organizowała liczne imprezy kulturalno-rozrywkowe, ważne uroczystości rocznicowe pracownicy szkoły przeprowadzali przy współpracy z rodzicami swoich wychowanków, którzy czuli się współgospodarzami osiedla i placówki oświatowej. Rozkwitało życie sportowe, dzieci i amatorzy rozrywek piłkarskich spotykali się na istniejącym już stadionie sportowym, a czynny niegdyś basen wraz z przyległymi terenami rekreacyjnymi był chętnie odwiedzanym miejscem wypoczynku. Łęgnowo stało się w tych czasach bogatą, tętniącą życiem dzielnicą. Potocznie zwano to osiedle „zachemowskim”. Otaczała je aura pewnej tajemniczości z racji peryferyjnego położenia oraz zakładu, o którym wtedy niewolno było oficjalnie mówić, że jest gałęzią przemysłu zbrojeniowego. Pracownicy tego osiedla byli robotniczą elitą Bydgoszczy. Z racji zatrudnienia w szczególnie trudnych warunkach otrzymywali dodatkowe profity. Pracodawca dbał nie tylko o zagospodarowanie ich czasu wolnego, ale także o godziwe warunki nauki szkolnej ich dzieci. Dyrekcja Szkoły Podstawowej nr 22 ściśle współpracowała z władzami Zachemu, Elektrociepłowni nr 2 oraz Stomilu Bydgoszcz. W ramach tej działalności pracownicy wykonywali szereg prac społecznych: porządkowanie terenu wokół szkoły, utrzymanie boiska sportowego, drobne remonty, budowa bieżni i placu zabaw dla najmłodszych. Sale wyposażono w nowe meble, zmodernizowano budynek. Szczególną pomoc zakłady pracy okazywały udostępniając autokary na wycieczki szkolne, dzięki którym uczniowie poznawali nawet najodleglejsze zakątki naszego kraju.
- Do tradycji szkoły weszły starannie przygotowywane zloty Hubalczyków, organizowane wspólnie we wsi Anielin, miejscu tragicznej śmierci patrona szkoły. Coroczne wycieczki w to miejsce, połączone z harcerskimi biegami patrolowymi, możliwe były dzięki łatwo dostępnemu transportowi autokarowemu. Powołano nawet Osiedlową Radę Pomocy Szkole, która koordynowała pracę aktywnie działającego Komitetu Rodzicielskiego, Rady Osiedla oraz zakładu opiekuńczego Organika-Zachem. Dzięki ich wspólnej pracy powstał w szkole Ośrodek kuratorski, w którym otoczono szczególn opieką dzieci z rodzin nieprzystosowanych społecznie. Pracujący tam nauczyciele organizowali swym podopiecznym zajęcia pozalekcyjne, wypoczynek, pomagali nadrobić szkolne zaległości. Placówka pod kierunkiem pedagoga organizowała pomoc materialną oraz dożywianie dla dzieci zaniedbanych środowiskowo. W latach poprzedzających zmiany ustrojowe w naszym kraju prężnie rozwijały swą działalność organizacje młodzieżowe powstałe na początku istnienia placówki. Do kalendarza imprez szkolnych weszły na stałe takie uroczystości jak corocznie organizowane święto szkoły w dniu 18 maja, zloty Hubalczyków w Anielinie, uroczyste godziny wychowawcze poświęcone pamięci patrona, konkursy wiedzy przedmiotowej i umiejętności artystycznych, dzień czynu społecznego dla szkoły, festyny osiedlowe, bale karnawałowe, uroczyste ślubowanie pierwszoklasistów, pożegnania absolwentów.
- Działalność kulturalna i naukowa rozsławiła szkołę, która w Bydgoszczy cieszyła się bardzo dobrą opinią. Triumfowali wokaliści, harcerze i zuchy, uczniowie zdobywali nagrody i wyróżnienia na arenie ogólnopolskiej w przeglądach piosenek, teatrzykach dziecięcych, konkursach plastycznych. Sukcesy te zostały dostrzeżone przez władze miasta i szkoła w roku 1980 otrzymała decyzją Prezydium Miejskiej Rady Narodowej odznakę honorową „Za zasługi dla miasta Bydgoszczy”. Odkrycie przez członków kółka historycznego tajemniczych tabliczek, o których była mowa wcześniej, przyczyniło się do wzrostu zainteresowania bydgoskich naukowców przeszłością dzielnicy. Łącznie odkryto 1600 pamiątek z czasów wojny i okazało się, ze służyły one identyfikacji pracowników przymusowych zatrudnionych przez hitlerowskie zakłady zbrojeniowe.
- Rok 1999, czyli koniec drugiego tysiąclecia zbiegł się w czasie z reformą oświaty. Działania jej pomysłodawców doprowadziły do zbudowania nowego porządku w systemie edukacji. Pierwszy dzwonek przełomowego roku szkolnego zastał w Łęgnowie uczniów dwóch placówek: szkoły podstawowej oraz gimnazjum.